Βαριά ήττα γνώρισε η ομάδα μας από τον Ολυμπιακό σε ένα παιχνίδι που το θέλαμε να εξελιχθεί τουλάχιστον σαν ντέρμπι παρά σαν υγιεινό περίπατο για τον αντίπαλο μας. Η χαλαρή άμυνα του πρώτου ημιχρόνου σε συνδυασμό με την εκνευριστική ευστοχία των αντιπάλων μας ήταν αρκετά για να μας  οδηγήσουν σε παθητικό ρόλο. Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν το μόνο χρονικό διάστημα που αξίζει να κρατήσουμε και θα πρέπει να γίνει ο οδηγός για το παιχνίδι του κυπέλλου σε μια εβδομάδα.

Όταν αντιμετωπίζεις ομάδες σαν τον Ολυμπιακό όπου η διαφορά δυναμικότητας είναι δεδομένη για να κερδίσεις θα πρέπει να δείξεις υπερβάλλοντα ζήλο στην άμυνα,  απόλυτη συγκέντρωση στην επίθεση και αν είσαι τυχερός και ο αντίπαλος σου βρεθεί σε μέτρια επιθετική βραδιά να αρπάξεις τη νίκη. Τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν έγιναν με αποτέλεσμα αυτό το -25 αν και δεν αντικατοπτρίζει στο απόλυτο την εικόνα των 2 ομάδων να είναι ως ένα βαθμό δίκαιο. Οι παίκτες του Π.Γιαννάκη χρειάστηκαν ένα ολόκληρο ημίχρονο για να καταλάβουν ότι θα πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω στην προσπάθεια τους να σταματήσουν τον Ολυμπιακό που επιθετικά σούταρε με εκπληκτικά ποσοστά. Και αν τα μακρινά σουτ των αντιπάλων μας ως ένα σημείο οφειλόταν και στην καλή ημέρα που βρέθηκαν σχεδόν όλοι οι παίκτες του, οι εύκολοι πόντοι που δεχθήκαμε κάτω από το καλάθι μας ήταν 100% αποτέλεσμα της κακής και άνευρης αμυντικής μας λειτουργίας. Ενώ και η αντίδραση του Δράκου από τον πάγκο δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν γίνεται στο δεύτερο δεκάλεπτο να επιμένεις τόσο πολύ σε ένα σχήμα όπου δεν απέδιδε σε καμία πλευρά του γηπέδου. Η εικόνα του τρίτου δεκαλέπτου ήταν αυτή που θα θέλαμε να δούμε για 40 αγωνιστικά λεπτά αλλά η διαφορά που είχε χτίσει ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο επέτρεπε στους αντιπάλους μας να συνεχίζουν να σουτάρουν με εκπληκτικά ποσοστά και να μην αγχωθούν ούτε όταν η διαφορά έπεσε από τους 21 στους 12.  Το χειρότερο από όλα ήταν ο τραυματισμός  του Γ.Αθηναίου που θα χάσει σίγουρα το παιχνίδι της  Τρίτης ενώ η συμμετοχή του για τον ημιτελικό της Κυριακής θα κριθεί την τελευταία στιγμή. Ευτυχώς ο τραυματισμός του Γουίβερ δεν είναι κάτι το σοβαρό.

Σίγουρα η σημερινή αναμέτρηση δεν γίνεται να αποτελεί κριτήριο για τις δυνατότητες του φετινού ΑΡΗ μιας και από την μια ήταν μια νέα ομάδα που ακόμη ψάχνει να βρει τα πατήματα της και από την άλλη υπάρχει μια δουλεμένη ομάδα με ποιοτικό ρόστερ που ακόμη και σημαντικές απουσίες όπως αυτή του Σπανούλη και του Μάντζαρη μπορεί και τις ξεπερνάει ανώδυνα. Κάτι που δεν φάνηκε μόνο σήμερα αλλά και από το 4 στα 4 στην Ευρωλίγκα. Έστω και έτσι στο τρίτο δεκάλεπτο παρόλο που ο Ολυμπιακός συνέχιζε να σουτάρει με εκνευριστικά ποσοστά βρήκε τους τρόπους και να περιορίσει τον αντίπαλο του και να μειώσει ελαφρώς τη διαφορά. Αυτό ακριβώς το κομμάτι του αγώνα θα πρέπει να κρατήσει ο Π.Γιαννάκης και να δουλέψει με τους παίκτες του ώστε τα 10' να γίνουν 40'.

ΥΓ. Ένα μεγάλο μπράβο πάντως στον νεαρό Φλιώνη που πλέον οι καλές του εμφανίσεις αρχίζουν σιγά σιγά να μην μας προκαλούν έκπληξη αλλά απαίτηση.

ΥΓ2. Πραγματικά αυτό που συμβαίνει κάθε φορά που χάνει η ομάδα είναι απίστευτο… Ναι υπάρχουν οικονομικά προβλήματα και ο Ν.Λάσκαρης πρέπει να βρει το συντομότερο δυνατό λύσεις αλλά το να περιμένουν μερικοί την ομάδα πότε θα χάσει για να ξαναξύσουν τις πληγές αλλά και να ανοίξουν νέες όπως με το ανύπαρκτο θέμα του Αθηναίου ξεπερνάει πολύ τα όρια της ανησυχίας και του ενδιαφέροντος. Προφανώς για κάποιους συνΑρειανούς μας η επιστροφή των "φίλων" στη διοίκηση είναι σημαντικότερη και από την ίδια την ομάδα.